Bugün bir rüya gördüm ben. Tam da dün o eski rüyadan bahsetmişken. Tam da tüm sıkıntılarımın ortasında. Bu öyle bir rüya oldu ki, tertemiz yaptı beni. Hemen rüyaya geçiyorum.
Birilerinin okuluna gidiyorum. O birilerinin içimde yarattığı son zamanlardaki tüm sıkıntıyı o okuldan dönerken, sol bacağımda hissediyorum. Hani olur ya başınız ağrıdığında şakaklarınızda hissedersiniz nabzınızı; tam olarak öyle işte... Sonra ufacık bir kızarıklık görüyorum ve hemen sıkmaya başlıyorum sivilce sıkar gibi. Ben sıktıkça o kızarıklık büyüyor, gittikçe daha kocaman oluyor ve sonunda içinden beyaz renkte iğrenç bir kurt çıkıyor ve hatta hızımı alamıyorum daha da sıkıyorum içimde hala sıkıntılar olduğunu bildiğimden. Oradayken değiştirdiği kabuğu da çıkıveriyor bir anda. Koca bir çukur kalıyor geriye. umursamıyorum bile. Rahatlıyorum...
Uyandığımda sol bacağımda aynı yerdedelice bir ağrı ve acı vardı. Baktım hiçbir şey yoktu. Bugün üzerimdeki tüm yükü ve sıkıntıyı atmış olarak hayatıma geri döndüm anlaşıldığı üzere. Bir de ne iz kaldı bacağımda ne bir şey... Bu da işin başka iyi bir tarafı. Aklıma gün boyunca canımı acıtacağını düşündüğüm tüm düşünceleri getirdim. Umursamadım. Onun yerine rahatlığın verdiği kocaman bir gülümseme yerleşti yüzüme her seferinde. Bilincimin yapamadığı şeyi bilinçaltım yaptı. Bilinçaltımı seveyim demek istiyorum.
İyiyim ben. Her şey net ve berrak. Yalın ve sade. Bilinmedik bir şey yok. Bulanıklık yok. Karışıklıktan eser kalmadı. Hepsi içimde kabuğunu atıp değişmiş ama bir türlü atamadığım bir kurtçuktan ibaretmiş meğerse. Örnek alın bu rüyayı bence.
Devam ediyorum yani her şeye. Hem de sadece restart değil, format atarak kendime. Bu iyiye işaret, değil mi? :)
Tatami: Hayatı için dövüşmek...
4 gün önce
1 saçmalayan daha çıktı:
power animal fln sitelerinden kurtun anlamina baktim, jole dio:
"Wolf:
Teacher
The wolf, once a greatly feared and hated animal, has lately become much more appreciated (and stands a better chance at survival in those countries in which it hasn't been hunted to extinction.) On a practical level this may be because when a country is in the process of "taming" the wilderness (especially in establishing farms) the wolf, symbol of wildness (and consumer of domestic farm animals) is seen as an enemy. Now, though farmers in the U.S. continue to complain bitterly about the reintroduction of the wolf into their environment, people are perhaps realizing that preserving the wilderness and its inhabitants is a positive thing.
On a deeper level our feelings about Wolf mirror our own mixed feelings about ourselves as humans. We are "civilized," and yet we are also animals with our own wild spirit. Wolf reminds us of this, often to our unease.
The spirit of Wolf contains other paradoxes. In both Celtic and Native American traditions it stands for the path of discovering the deepest levels of self, of inner knowing and intuition, as symbolized by the image of the wolf baying at the moon.
This is a solitary path. To truly come to understand oneself one must be alone, undistracted by the opinions of others. One must learn to listen to the voice within, which in silence speaks as clearly as the sound of a wolf howling in the night.
And the wolf, like the cat and the owl, is a symbol of night, a time which can be frightening and lonely, and also a time when, through dreams, one's most precious discoveries about oneself may arrive.
Yet the wolf is also the most social of animals. Wolves are known to mate for life, and the pack is a strong social structure in which all adult wolves participate in the training and teaching of the young.
Thus, we humans, as social animals, can learn much from the ways of Wolf. We can come to understand that there doesn't need to be a hard separation between the solitary and social paths. We can realize that we, in exploring the hidden paths of consciousness, may discover new truths to share with the rest of our clan, the human race."
belki "asılan" zamanı bitmiştir kurdun çıkmasıyla
Yorum Gönder