"Up on the ladder"

Bugün bir rüya gördüm ben. Tam da dün o eski rüyadan bahsetmişken. Tam da tüm sıkıntılarımın ortasında. Bu öyle bir rüya oldu ki, tertemiz yaptı beni. Hemen rüyaya geçiyorum.

Birilerinin okuluna gidiyorum. O birilerinin içimde yarattığı son zamanlardaki tüm sıkıntıyı o okuldan dönerken, sol bacağımda hissediyorum. Hani olur ya başınız ağrıdığında şakaklarınızda hissedersiniz nabzınızı; tam olarak öyle işte... Sonra ufacık bir kızarıklık görüyorum ve hemen sıkmaya başlıyorum sivilce sıkar gibi. Ben sıktıkça o kızarıklık büyüyor, gittikçe daha kocaman oluyor ve sonunda içinden beyaz renkte iğrenç bir kurt çıkıyor ve hatta hızımı alamıyorum daha da sıkıyorum içimde hala sıkıntılar olduğunu bildiğimden. Oradayken değiştirdiği kabuğu da çıkıveriyor bir anda. Koca bir çukur kalıyor geriye. umursamıyorum bile. Rahatlıyorum...

Uyandığımda sol bacağımda aynı yerdedelice bir ağrı ve acı vardı. Baktım hiçbir şey yoktu. Bugün üzerimdeki tüm yükü ve sıkıntıyı atmış olarak hayatıma geri döndüm anlaşıldığı üzere. Bir de ne iz kaldı bacağımda ne bir şey... Bu da işin başka iyi bir tarafı. Aklıma gün boyunca canımı acıtacağını düşündüğüm tüm düşünceleri getirdim. Umursamadım. Onun yerine rahatlığın verdiği kocaman bir gülümseme yerleşti yüzüme her seferinde. Bilincimin yapamadığı şeyi bilinçaltım yaptı. Bilinçaltımı seveyim demek istiyorum.

İyiyim ben. Her şey net ve berrak. Yalın ve sade. Bilinmedik bir şey yok. Bulanıklık yok. Karışıklıktan eser kalmadı. Hepsi içimde kabuğunu atıp değişmiş ama bir türlü atamadığım bir kurtçuktan ibaretmiş meğerse. Örnek alın bu rüyayı bence.

Devam ediyorum yani her şeye. Hem de sadece restart değil, format atarak kendime. Bu iyiye işaret, değil mi? :)