Bazen içimdeki o Akrep, kıskaçlarını kuyruğunu öyle bir batırıyor ki, oturduğum yerden kalkıyorum, eğer ayaktaysam bulunduğum yerden uzaklaşıyorum. Madem onu içimden çekip çıkaramıyorum, belki ani bir hareketle onu şaşırtabilirsem, ayrıldığım yerde kalır, onu geride bırakırım diye umudediyorum ama olmuyor.
Birkaç dakika önce de aynen öyle bir an oldu anlamsızca. Hissediyorum böyle anlarda o kıskaçların nasıl da açıldığını, o zehirli kuyruğun nasıl gerilip yukarıya doğru kıvrıldığını ama eğer karşımda değilse beni o hale getiren şey, hızımı alamayıp kendimi sokuyorum ve kıstırıyorum.
Bu da çok klişe bir benzetme. Özellikle de benim gibi bir Yay için fazla klişe ama cidden hissediyorum bunu. Kardeşim gibi doğum haritasındaki her şey Akrep olanlar bu duruma nasıl dayanıyor merak ediyorum. Kimse bir Akrep'i sinirlendirdiğinde onun karşısında durmasın, olanca hızıyla kaçsın kurtulsun yoksa ölümcül olur o darbeler, ısırıklar benden söylemesi.
