"You gotta let this shit go"

Bir şey gördüm. Hiç üstüme vazife olmayan şekilde panikledim. Orayı burayı araştırdım. Sonra düşündüğüm gibi olmadığını gördüm ve çok rahatladım. O kadar rahatladım ki, hiç uykum olmamasına rağmen aniden gerilen sinirlerimin gevşemesiyle yatağa doğru yollanayım dedim kendi kendime. Hatta yine o kadar rahatladım ki, düşündüğümün doğru olmadığını fark ettiğim anda "oh!" sesi çıktı ağzımdan.

Bu yukarıdaki paragrafta altı çizili/italik/bold olması ve elindeki sopayla kafama kafama vurması gereken kelime öbeğini bulana o kelimelerle beni sonsuza kadar pataklama yetkisi vereceğim.

Zira gerekiyor.

Her zaman aynı...

Artık nefretim için somut nedenlerim de var. İnsan daha ne ister, değil mi?!

Bir zamanlar cidden de güvendiğim birilerinin aslında ne kadar güvenilmeyecek birileri olduğunun kanıtı önümdeki bir yazı. Güvenilir birilerinden, bildiğim bir insandan önceden toz kondurmadığım bu kişiyle ilgili söylenen şeyler. İnsan nefretinin bu zamana kadar bilmemiş olduğu destekleyici nedenleri olduğunu öğrendiğinde nasıl rahatlıyor (!) anlatamam.