Unwillingness

Şu an bulunduğum durumdan hiç memnun olmamakla beraber, yarına gidemiyor olmam sinir bozucu. Bu sinir bozukluğundandır sanırım, şu an uğraşıyor olduğum iş beni boğmakta, had safhada sıkmakta.

Bilmediğim birinden anlamsız mesajlar almaktayım. Kim olduğu sorulunca "unut gitsin" diyebiliyor bu insan ardarda attığı telefon mesajlarından sonra. Unutayım gitsin o halde.

Onun dışında canım fazlasıyla sıkkın. Kimseyle konuşmak istemiyorum. Dudağa bir türlü sürülemeyen, oradan buradan taşan kırmızı rujlar gibiyim. Bulaşmak istemiyorum kimseye o yüzden.

Kendimi Noi gibi hissettiğimden midir artık tesadüfen az önce gecenin şarkısını seçtim bir anda kendimi bunu dinliyorken bulunca: Slowblow - Aim for a Smile.
Gecenin sözleri de şöyle:

"i see death as it sneaked up behind you
patiently taking its aim
as it aimed for the spark in your eyes
resistance from here looked so lame
what used to scare me is not worth one thought
as i claimed the memory of
each black coffee and cigarette used while i aimed for a smile on your face

i tried to sit straight up the side of your bed
and pour my thoughts straight down the drain
when it pours i'd much rather get wet
than to shelter my thoughts from the rain
while i chill my guitar to your amplified breath
and arm away thoughts of your death
all i got left is one awkward embrace
my last aim for a smile on your face"