Arpeggi

Lise zamanlarında yani 15-16 yaşlarındayken hayatını en çok ne etkiledi diye sorsalar, Radiohead derdim hiç düşünmeden. O zamanlarda ilk kez dünyada başka hiçbir düşünce tarzının, hiçbir akımın, hiç kimsenin beni etkilemediği kadar çok etkilemişti bu grup. Şimdi büyüdüm ve onlarla tanışmamın üzerinden 10-11 sene geçmiş. Hatırlıyorum da üniversite koridorlarında ilk iki senemde başka bir şey duymak istemediğim, nefret ettiğim okulum ve sevmediğim sınıf/okul arkadaşlarımın içinde beni her şeyden izole edebilen tek şey Radiohead'di. Sonra bir gün çok önemli bir anda bir dostumun bana telefonda tesadüfen dinlettiği müzik de onlarındı.

Şimdi aradan geçen onca zamana rağmen, burada mutfağımda oturuyorum. Küçükken onları nasıl bir hayret ve heyecanla dinliyorsam, onlardan çıkan yeni tüm şarkıları da hala aynı hayretle dinleyebildiğimi farkederek mutlu oluyorum. Küçüklüğüme damgasını vurmuş bir grubun beni bu yaşımda, artık hiçbir şeyin beni kolay kolay şaşırtamadığı bu dünyada böyle etkileyebilmesi, gözümü kapatıp eskiden beri içinde olduğum ve kendi çabamla kurduğum kozamın içinde hala çalıp duruyor olmaları, belki de hiçbir şeyin veremediği bir haz ve hüzün dalgası yaşatıyor.

Çok aşık olduğum bir adama ithaf ediyormuşçasına bana hala böyle yazılar yazdırabildiği için kendilerine hayranım... Onları dinleyerek geçirdiğim ve geçireceğim tüm anlarımın bu denli kendine özgü olduğu ve olacağını bilmek, bana bu grubu neden bu kadar benimsediğimi anlatıyor ve her seferinde onları hiçbir şeyle kıyaslamamam gerektiğini farkediyorum. Asırlar sonra birileri bizden kalıntılar bulacak kadar bu dünyanın içine edersek, bulunmasını istediğim ve burayı temsilen "dünya böyle bir şeymiş demek" denmesini sağlayabilecek bir şey olursa onun Radiohead (ve hatta onlar kadar içimde ayrı yeri olan Sigur Rós) olmasını isterdim...

İyi ki varlar; hep olsunlar; hiç susmasınlar...

"i'd be crazy not to follow
follow where you lead"

diyerek bu videoyu "Imagine Room"a armağan ediyorum...

Radiohead-Arpeggi