"Why am I here and not over there?"

İstanbul, Modeselektor derken güzel bir haftasonunun daha sonuna gelmiş bulunuyoruz. Pazartesi ilk işi işe gelmek olan ben, divina (siz kim?), şu anda uykusuzluktan sürünüyorum, öte yandan buraları da boş bırakmamak için elimden geleni yapıyorum her nedense.

Sevgili Modeselektor beyler Gernot ve Sebastian pek bir sevimli halleriyle Cumartesi gecesi iki saat rötarla çıktıkları Otto Santral sahnesinden herkesi zıplattılar. Thy'a bok atmalarına rağmen çıkış saatlerinde rötar ile arada homurdanmama sebep oldular ama olsun, hukukumuz var kendileriyle ne de olsa. Çıktıkları anda beni durmadan dans ettiren eğlenceli bir set ile karşımızdalardı. Genelde albümden çalan bu insanların yaptığı en heyecan verici şey Björk'un Dull Flame of Desire'ını söylemeleriydi sanırım. Sebastian'ın Radiohead t-shirt'ü ile çıktığı sahnede çıldırıp bir anda mikrofonu alıp Björk olarak playback yapması ve bu şarkıdaki Antony kısımlarını da Gernot'nun kafasındaki salak bereyle icra etmesiydi. O sırada pantolonlar çıkarıldı, fırlatıldı hatta. Ha tabii patlatılan ve kafamıza kafamıza yağan şampanyaları unutmamak lazım. İsterdim ki Moderat da çalsınlar biraz daha çıldıralım ama 1,5 saat sonra "Hadi artık gidelim" diye söylenen ve zerre kadar elektronik müzik hevesi taşımayan sevgilinin sevimliliğine dayanamayıp çıktık. Röportajı yapmaktan bile vazgeçmiştim, düşün. Sonrasıysa biraz orada burada oturup, güzel sohbetler etmekti. O kısımlar bana kalsın ama söyleyeyim çok güzeldi. Hatta o kadar güzeldi ki içeride devam eden konserin ışıkları ve sesleri beni içeriye delice çağırsa da, ben olduğum yerde durup yeşil gözlü bir adamı dinledim. Bir daha olsa bir daha dinlerim.

Şimdilik güzel bir uykudaymışım ama bir gün mutlaka uyanacakmışım gibi davranmaktan kendimi alamadığım vakitlerdeyim. İçimdeki şüphelerin hepsini tek tek yok eden bir adama karşı nasıl o kadar sert olunabilinir ki zaten diye kendimi avutuyorum ama bir yandan da sürekli tetikteyim. Kolay olmuyor bunca zaman saçmalıklarla uğraşıp şimdi normal bir şeyler yaşayabiliyor olduğum gerçeğine uyanmak. Uyanayım ama gördüğüm rüya olmasın bence. Yani bence.