Bana insan olduğumu hatırlatan, küçüklüğümü, ilk gençliğimi içinde yaşadığım o zaman dilimi 1995-2000 yılları o kadar güzelmiş ve o kadar güvenliymiş ki şimdi o dönemden kalan şarkıları özellikle de canlı dinlediğimde gözlerim doluyor, saatlerce konuşmak veya yazmak ama hayır hızıma yetişemeyeceğim için konuşmak istyorum, evet.
Az önce tivibu'nun güzelliklerinden olan bir konser kanalında rastladım bu şarkıya da. Taa 98'den gelip, şu an aklımdan geçenlerin aklımdan geçtiğini hatırlatsın diye.
ps:Şarkıya bakıp play'e basmayan bir daha bloga uğramasın.