Talk is cheap!

Bugün yani daha doğrusu dün, ilk kez bir soruya öyle bir cevap verme yürekliliğini gösterdim. Kendimle gurur duydum.

Genel olarak vasat bir gündü. D. ile alışveriş maceramızdaki (ilk kez ayakkabı numarasına bakmadan ayakkbıları alıp ayağına geçirmeye çalışan birini gördüm sayesinde) eğlendiğimiz zamanlardan sonra eve gelip sakin sakin yerime kuruldum. Tüm gün yağan yağmuru hissetmiş olacak ki iPod'um harika şarkılar seçti. Balmorhea, Eluvium, Radiohead, Herbert derken camdan dışarı izlediğim bir yolculuk sonunda eve ulaşmış olmak harika hissettirdi. Bir şeyler yerinden oynadı sonra daha da iyi oldum. Arada güzel ve üstümdeki günlük sorumlulukları yük olmaktan çıkaran bir haber daha aldım tabii. Bunları da unutmamak lazım. İnsanların neden kendileriyle barışık olmadığını daha rahat kavrayabildiğim bir gün sonu yaşadıktan sonra, şu anda bulunduğum noktada uzun süredir bulunmamış olmam ne garip demeye başladım şimdi de. Bu kadar dengeli bir yer bulamamış olmam ne büyük kayıp olmuş. Ama iyi de oldu tabii. En azından bir şeyler öğrendim. Öğrenmenin yaşı yok.

Kısa bir film fikri aklıma geldi bugün sabahki gülüşmelerimiz esnasında. İsminde saklı konusu da zaten aslında: "Demode". Konusu da biraz ayrıntılandırırsak -ki öyle ayrıntısı falan yok aslına bakılırsa, ben abartıyorum, alışveriş dünyasında kendini kaybeden bir genç kızın demode zevklerinin farkına varması gibi bir şey. Maksat eğlenmek zaten, ki Ayça geldiğinde çekmek üzere sözleştik bile. Hatta Ayça ve E.'in farklı bir film projeleri daha varmış. Ona bile dahil olabilirim eğer hala isterlerse.

Sanırım bugün de bana ayrılmış vaktin sonuna geldik. Yarın yine aynı saatlerde buluşmak üzere diyor ve kendimi A. M.'ın sohbetine adıyorum. Si ya.