Demon Apple

Güzel güzel haberleşiyoruz onunla. Bu mutluluk verici epeyce.

Dün ve bugün yani aslında dün ve ondan önceki gün iPod'um çıldırdı. Tanrılar öyle çıldırmış olmalı ki sürekli "Low Battery" şeklinde cevap verdi kendisi. Mucizevi bir şekilde, artık tam da ondan ümidimi kesmiş, yeni iPodlara isteksizce bakınırken nette, bir anda kendi kendine canlandı. Tam da tüm umutlarını tüketmiş yeni bir şeylere isteksizce de olsa başlangıçlar yapma isteğindeyken eski sevgilinin araması gibi ilginç oldu bu geri dönüş. Ama tek farkı tamamen mutlu etmiş olmasıydı. Diğerinde türlü saçma hisler birbirlerine girmiş halde olurdu.

Bazen hasta olsam diyorum; böylece yapmak istemediklerim için geçerli bir bahanem olurdu ama maalesef olamıyorum hasta. Yürüyüşler yapıyorum dışarda serin havalarda üstümde çok da bir şey yokken. Olmuyor.

Onun dışında her şey epeyce olağan seyrinde devam etmekte. Ne yazık ki her şey için mantıklı açıklamalarım var ve bahanem kalmamış hiçbir şey için. Saf gerçek neyse onu görüyorum, söylüyorumi algılıyorum. O yüzden de etrafımda çok kişi barındırmıyorum sanırım. Dokuz köyden kovulana kadar da bu böyle sürecek gibi.

Bir gün içindekileri çıkarmak zorunda kalmadığım o biriyle aynı odada olmak, ona gözucuyla baktığımda huzurla dolmak istiyorum.