Bugün Paul Bey'in veteriner günü. Birbirimizle böyle bakışıyoruz kendisiyle arada. Ben onun hastasıyım, o da benim hastam sanırım. Arada bir anda girdiği deliklerden çıkıp koşarak yanıma geliyor ve burnumu yalamak için üzerime atlıyor. Bu onun sevgisini belli etme yolu. Bir de mırlayarak mutluluğunu paylaşması o sırada ne kadar sinir sıkıntısı varsa insanın yok ediyor, sevimlilikte sınır tanımıyor.
Bunun dışında Little Joy adlı güzel de bir grup dinliyorum bu birkaç gündür G. Bey sağolsun. Naif bir havaları var. Bilindik Indie Pop havalarında, isimleri gibi ufak zevkli zaman kırıntıları sunuyorlar. Bazen Audrey Hepburn filmlerinin arkasında güzel durabilecek şarkılar duyuyorsunuz hatta; müzikte sevimlilik üzerine iyi bir örnek teşkil etmekte albüm bu bağlamda. Öğrendiğime göre Strokes'un davulcusu boş vaktinde benim gibi blog yazmak yerine grup kurmuş da çıkmış bu grup ortaya. Herkes boş işler peşinde değil benim gibi tabii. Aynı adlı albümlerinden Play The Part'a tıktık ediniz ve aşağıdaki videoyu izleyiniz.
2 saçmalayan daha çıktı:
Allahim bakislara bak.
Ben de hastasiyim Paul'un. Ama hem cinsi yonden uyusmazlik var, hem I'm taken.
Ben de sizin Alice'e hastayım ama aynı durumdan muzdaribiz. Ne yapalım "ikimizin de kedi olduğu başka bir zamanda" diyelim ve aşklarımızı başka boyutlara saklayalım :)
Yorum Gönder