"You may become overly touchy about your beliefs, opinions..."

Ben dahil herkes bir müzik manyaklığına kapılmış gidiyoruz. Her elimi attığım yerden yeni bir müzik sitesine, birilerinin türlü türlü yorumlar yaptığı müzik bloglarına takılıyor mouse'um. Herkes aynı sözleri diline dolamış, Pitchfork'tan ve türevi siteden, last.fm'den ve bazen de Wikipedia'dan aşırdığı veya Türkçe'ye çevirdiği sözlerle her geçen gün mantar gibi türeyen yeni grupları, albümleri eleştiriyor, haklarında kritikler yazıyor. Bunları yaparken de annesinin karnından müzik profesörü olarak doğmuşçasına fütursuz ve anlamsız bir kendine güvenle yapıyor. Bu müzik sitelerinden sıkıldım. Last.fm'de yeni müzik keşfedeceğim diye eskileri bir çırpıda unutuveren, Pitchfork'un önerdiği her grubu indirip dinleyeceğim diye hiçbir grubu adamakıllı dinlemeyip üstüne bir de sanki senelerdir bu grupları dinliyormuşçasına tavırlara gıcığım ben sanırım. Bir rahatlayın. İşi gerçekten müzik olanlar değerlendirsin onları önce, üstünden vakit geçsin... Vakit geçtikten sonra zaten sağlam olanlar kalacaktır. Onları dinleyin. Veya tamam hadi dinleyin hepsini ama bari daha sindirmeden hiçbirini, tornadan çıkmış yazılar yazmayın böyle manasız. Eminim ki kimse iki ay önce dinlediği ve o zaman yere göğe sığdıramadığı müzikleri şu anda dinlemiyor ve hatta belki de hatırlamıyor. Buna da sinirleniyorum. Herkes züppe bir "ben buldum"culuk peşinde ya hayırlısı.

Onun dışında Msn, Gtalk üzerinden konuşurken kendisine sorulan ve bilmediği bir şeyi, o sırada Google'da iki saniye içinde aratıp, karşı tarafa kırk yıldır biliyormuş hissiyatında "biliyorum evet" demeyin. Belli oluyor kimin bilip bilmediği. Genelde bu keşif deliliğinden muzdarip insanlarda görülen başka bir hastalık da bu tespitlerime göre. Bilmemek değil öğrenmemek ayıptır sözü eskiden modaydı. Moda olması bir yana doğruydu da. Şimdiyse bilgiye ulaşmanın maksimum bir hızda olmasından mıdır artık bilmiyorum ama bilmemek ayıp gibi bir imaj var ortalıkta. Bilmiyorum diyin lütfen, insanlar size anlatmaktan ve sizinle paylaşmaktan zevk duyarlar. İnsanın iyi niyete sahip olabileceğine dair inancı hangi ara nasıl yitirdik acaba? İnsanlar birbirleriyle paylaşarak özlerinde iyiliğe arada sırada dokunabiliyor çünkü kimse egosu okşanmadan iyi olmuyor. Hayır bunu benim gibi insanın niyetinin standart kötü olacağına inanan bir skeptiğin söylüyor olması durumun en acı veren tarafı sanırım.

Sakin olun bir. Sakin olayım bir.