"Love's an harmony, desire's the key"

Yine bir Pazar gecesi, eve yorgun argın geldim. Bu hafta üçüncü kez kendime giyecek bir şeyler aldım. Bu seferki Çarşamba günü için özel ama. Salı günü İstanbul'da Gümüşsuyu'na adımımı atacak olduğumu bilmek pek bir mutlu etmekte beni. Bu sefer bebek'te tek başıma bir kahvaltı yapmayı planlıyorum Çarşamba sabahı. Oradan da artık nereye gideceksem oraya...

Bugün yine bomboş bir gündü. Hiçbir şey hissetmeden gayet yorgun argın yapılan derslerden sonra kendime geldim. Nasıl geldiğimi soracak olursanız Lost'un son bölümünü izledim nihayet. İlginç bir bölümdü ki zaten hangi bölüm değil ki? Artık üzerine yorum yapmayıp sneak peak'lerini bile izlemediğim bir hale geldi dizi benim için. Gerek yok zira kendiliğinden ilerliyor her şey. Yorumları da okumuyorum eskisi gibi. Kafamı ona yoramayacak kadar akıllıyım. Tembel mi demeliydim acaba? Hmm...

Tv'de War of the Worlds var. İlk izlediğimde hoşuma gitmişti ama şimdi arada bir göz ucuyla bakıyorum filme. Pek bir vasat olmuş aslında. Eskiden gece yatmadan önce kendime yarım saat ayırırdım yatakta. Küçükken ne kadar da korkusuzmuşum diyorum bazen. Uyumadan önceki o yarım saatte gökyüzüne bakıp uzaylıların veya vampirlerin beni gelip almasını isterdim. Geceleri kalkıp balkona falan çıkardım. Şimdi balkona çıkmak bir yana bazen camdan sokağa bile bakamıyorum geceleri saçma sapan paranoyalarla. Kafamın üzerinden geçen uçan her şeye karşı anlamsız bir korku var içimde. İnsan bilmeden ne rahat yaşıyor oysa ki. Bilinçaltımda bu korkuya dair ne varsa sildirmek isterdim sanırım. Böylece bu aralar sıkça gördüğüm o yorucu kabusları görmezdim.

Yarın yine gide gele anlamsızlaşan o havaalanı yolunda geçireceğim günümün bir saatini. Güzel müzikler dinleyeceğim yine. Uyuyabilirim bile yolda, o derece.

Dinleyeceğim müziklerin arasında Lykke Li diye çok hoş müzikler yapan güzel sesli bir kadın vardı bana önerilen. Tam buradan indirilebilir. Hiç çekinmeyin.

Son olarak "E. yanlış biliyor/hatırlıyor. Alakası yok"muş.
Peki.