"We were made to fit together"?!

Bugün sol elime biri büyük üçü küçük olmak üzere dört farklı yere yıldızlar çizdim.

Eskiden daydreamlere kapılma fikri korkutucu gelirdi. Sırf hayal ettiğim için bir şeylerin olmayacağından korkardım. Şimdi korkacak kadar istemiyorum bir şeyleri sanırım ki arada kaptırıp gidiyorum öyle. Beden-ruh senkronizasyonunda bozukluklar yaşıyorum ve bunu umursamıyorum. İnsan gerçekten de kaybedecek bir şeyi yoksa rahatlıyormuş.

Bir de bugün kendi kendime arada bir şeyler karaladığım günlüğüme şöyle bir şey yazdım:

"Bana ´seni seviyorum` dedikçe, ona ´senden nefret ediyorum` dedim. Nefretin gerçeği insanın gerçekten sevdiği kişiden ettiğiymiş; onu gördüm."

Öyle buyurmuşum.